คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 148/2483

การปลูกข้าวลงในทางหลวงนั้นหาใช่เป็นการทอดทิ้งตามถ้อยคำที่บัญญัติใน กฎหมายอาญา ม. 336 (1) ไม่ คำว่า "ทอดทิ้ง" ที่ปรากฏใน ม. 336(1) ไม่มีความหมายถึงการเพาะปลูกอย่างใดน่าจะมีความหมายไปในทางที่ว่า วางทอดไว้หรือวางทิ้ง

โจทก์ ฟ้องว่า จำเลยบังอาจกีดกั้นทางหลวงตอนที่ผ่านนาจำเลย โดยจำเลยปลูกข้าวทับทางเสีย ขอให้ลงโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา (๑)

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้องโจทก์ ปรับ จำเลย ๘ บาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า แม้ตรงทีจำเลยปลูกข้าวจะเป็นทางหลวงก็ตาม จำเลยก็หามีผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๓๓๖ (๑) ไม่เพราะกฎหมายบทนี้ประสงค์จะลงโทษแก่ผู้ที่นำอะไรไปทอดทิ้งโดยใช่เหตุ การที่จำเลยปลูกข้าวนี้โดยปกติย่อมปลูกเพื่อเอาผล จึงเป็นการมิใช่โดยใช่เหตุ และไม่เข้าความหมายว่า ทอดทิ้งตามคำบัญญัติในตัวบท พิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์