คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1483/2500

การที่จำเลยตัดฟันต้นเตยซึ่งโจทก์ปลูกไว้ตามทางน้ำโดยไม่มีอำนาจจะทำได้ จำเลยต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าต้นเตยให้แก่โจทก์ โดยไม่ต้องวินิจฉัยว่าทางน้ำจะเป็นทางสาธารณะหรือไม่

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้บุกรุกเข้าตัดต้นเตยตามริมสายน้ำในที่ดินของโจทก์เสียหาย จึงมาฟ้องให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่า ต้นเตยขึ้นเอง และสายน้ำอยู่นอกเขตที่ดินของโจทก์จึงไม่ต้องรับผิด

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วตัดสินให้โจทก์ชนะคดี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ทางน้ำพิพาทจะเป็นที่สาธารณะหรือไม่ก็ตาม เมื่อต้นเตยที่ปลูกเป็นของโจทก์ จำเลยก็ไม่มีอำนาจที่จะมาตัดฟัน จึงต้องรับผิดต่อโจทก์สำหรับต้นเตยที่จำเลยตัดเป็นเงิน 750 บาท นอกนั้นพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

จำเลยฎีกาเป็นข้อกฎหมายให้ศาลวินิจฉัยว่า ทางน้ำเป็นทางน้ำสาธารณะหรือไม่ เพราะถ้าเป็นทางสาธารณะจำเลยก็ย่อมไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินดั่งศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไว้