คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1484/2482

ม.9 แห่งประมวลแพ่งฯ มิได้หมายความว่า ต้องนำพะยานที่รับรองลายพิมพ์นิ้วมือมาสืบเป็นพะยานในศาลทั้งสองคน เอกสารที่มีอากรแสตมป์ปิดครบถ้วนแล้ว แม้ไม่มีการขีดฆ่า ศาลก็รับฟังเอกสารนั้นเป็นพะยานได้

อ้างฎีกาที่ 1112/2479

โจทก์ฟ้องเรียกเงินตามหนังสือสัญญากู้จำเลยให้การปฏิเสธสัญญากู้

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพะยานหลักฐานโจทก์ไม่มีน้ำหนักพอที่จะเชื่อได้ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไปตามสัญญานั้นจริง จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์

จำเลยฎีกาและกล่าวว่า โจทก์นำพะยานที่เซ็นชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือมาสืบคนเดียวไม่ชอบด้วยประมวลแพ่งฯ ม.๙ และว่าไม่มีการปิดอากรแสตมป์โดยถูกต้อง ศาลฎีกาเห็นว่า ม.๙ แห่งประมวลแพ่งฯ มิได้หมายความว่าต้องนำพะยานที่รับรองลายพิมพ์นิ้วมือทั้งสองคนมาเป็นพะยาน บัญญัติแต่ว่า ลายพิมพ์นิ้วมือนำลงในเอกสารต้องมีพะยานลงลายมือชื่อรับรอง ๒ คนเท่านั้น และหนังสือสัญญากู้ของโจทก์ก็มีอากรแสตมป์ปิดอยู่ครบถูกต้องแล้วการขีดฆ่าไม่ถูกต้องนั้นไม่เป็นเหตุให้รับฟังเอกสารนั้นเป็นพะยานหลักฐานไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์