คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1484/2513

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากตึกพิพาทซึ่งอ้างว่าเป็นของโจทก์แล้วโจทก์จำเลยทำสัญญายอมความกัน โดยโจทก์ยอมให้จำเลยอยู่ในตึกพิพาทต่อไป และจำเลยจะต้องชำระค่าเช่าเป็นรายเดือนถ้าผิดนัดจะยอมออกจากตึกพิพาท ในสัญญายอมความมีข้อความแสดงว่า จำเลยยังไม่ทราบว่าตึกพิพาทเป็นของใครกันแน่ เพราะโจทก์กับบุคคลภายนอกกำลังมีคดีพิพาทกันเรื่องกรรมสิทธิ์อยู่ ต่อมาบุคคลภายนอกชนะคดีโจทก์ และเร่งรัดจำเลย จนต้องไปทำสัญญาเช่าให้แต่คดีนั้นยังไม่ถึงที่สุด และจำเลยค้างชำระค่าเช่าแก่โจทก์ตามสัญญายอมความ โดยอ้างว่าไม่ทราบว่าจะชำระให้ใครถูก ดังนี้ เมื่อโจทก์ขอให้บังคับให้จำเลยขนย้ายออกจากตึกพิพาท คดีมีเหตุผลควรให้งดการบังคับคดีไว้

คดีนี้ สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากตึกแถวพิพาทซึ่งอ้างว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์ แล้วโจทก์จำเลยทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันในศาลว่าโจทก์ยอมให้จำเลยอยู่ในตึกพิพาทต่อไป โดยจำเลยจะชำระค่าเช่าให้โจทก์ทุกเดือน ถ้าผิดนัดจำเลยยอมออกจากตึกพิพาท ต่อมาจำเลยไม่ชำระค่าเช่าให้โจทก์ โจทก์จึงยื่นคำร้องขอให้ศาลบังคับจำเลยขนย้ายออกจากตึกพิพาท และให้ชำระค่าเช่าที่ค้าง

ศาลชั้นต้นสอบถามคู่ความแล้ว มีคำสั่งให้รอฟังผลคดีที่นายประเสริฐเสรถภักดี ฟ้องโจทก์ให้ถึงที่สุดเสียก่อน ส่วนค่าเช่าต่อ ๆ ไป เป็นหน้าที่ของจำเลยต้องชำระตามสัญญาประนีประนอมยอมความ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่าเมื่อโจทก์ฟ้องจำเลยคดีนี้ โจทก์กับนายประเสริฐ เสรถภักดี กำลังมีคดีพิพาทโต้เถียงกรรมสิทธิ์ตึกแถวพิพาทกันอยู่ จำเลยจึงได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความกับโจทก์ มีข้อความตอนหนึ่งว่า จำเลยยอมชำระค่าเช่าที่ค้างอยู่โดยมีเงื่อนไขให้โจทก์รับไปเพียงครึ่งหนึ่งก่อน เมื่อโจทก์ชนะคดีนายประเสริฐแล้วให้รับไปได้ทั้งหมดแสดงว่าขณะนั้นจำเลยก็ยังไม่แน่ใจว่าตึกพิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของใครกันแน่ ครั้นระหว่างการปฏิบัติการชำระค่าเช่าตามสัญญาประนีประนอมยอมความปรากฏว่านายประเสริฐชนะคดีโจทก์และได้เร่งรัดให้จำเลยไปทำสัญญาเช่ากับนายประเสริฐ จนจำเลยต้องไปทำสัญญาเช่าให้นายประเสริฐ ดังนั้นการที่จำเลยไม่ชำระค่าเช่าให้โจทก์ตามสัญญาประนีประนอมยอมความจึงมีเหตุผลสมควรอยู่ ควรให้งดการบังคับคดีไว้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 292(2)

พิพากษายืน