คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1487/2493

จำเลยฎีกาแล้วไม่นำส่งสำเนาฎีกาแก่โจทก์ภายในกำหนดที่ศาลสั่ง เป็นการทิ้งฟ้องฎีกาตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 174 ข้อ 2 นั้น ที่จำเลยแถลงว่าทนายจำเลยติดว่าความที่ศาลต่างจังหวัด ไม่ได้มานำส่งสำเนาฎีกาแก่โจทก์นั้น ไม่เป็นเหตุสมควรที่จะผ่อนผันให้ได้ ศาลฎีกาจึงต้องจำหน่ายคดีจากสารบบความศาลฎีกา

จำเลยที่ ๒ ฎีกาศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาให้จัดส่งสำเนาให้โจทก์ในกำหนด ๑๕ วัน คำสั่งนี้ถือได้ว่าจำเลยที่ ๒ ได้ทราบแล้ว จำเลยที่ ๒ มิได้นำส่งสำเนาตามกำหนดเวลาที่ศาลสั่ง เป็นการทิ้งฟ้องตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๑๗๔ ข้อ ๒ ที่จำเลยที่ ๒ แถลงว่าทนายจำเลยติดว่าความที่ศาลต่างจังหวัดไม่ได้มานำส่งสำเนาฎีกาให้โจทก์นั้นไม่เป็นเหตุสมควรที่ผ่อนผันให้ได้

จึงมีคำสั่งให้จำหน่ายคดีจากสารบบความศาลฎีกาคืนค่าตัดสิน ค่าคำบังคับ กับค่าขึ้นศาลสามในสี่