คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1517/2479

เมื่อการกู้ยืมมีหลักฐานเป็นหนังสือ จำเลยจะขอนำพะยานบุคคลมาสืบว่าได้ชำระหนี้ให้แล้วหาได้ไม่

คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกเงินจากจำเลย ๔๐๐ บาทตามสัญญากู้ที่จำเลยทำให้ไว้แก่โจทก์

จำเลยต่อสู้ว่า หนี้ตามสัญญากู้ได้ระงับไปแล้ว โดยจำเลยขอนำสืบว่าได้ตวงข้าวใช้หนี้ให้โจทก์เสร็จสินไปแล้ว

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้ตาม ม.๓๒๑ เจ้าหนี้จะยอมรับการชำระหนี้ด้วยทรัพย์สินอื่นแทนการชำระหนี้ด้วยเงินได้ก็จริง แต่ตาม ม.๖๕๓ วรรค ๒ การกู้เงินมีหลักฐานเป็นหนังสือจะนำสืบการใช้เงินได้ต่อเมื่อหลักฐานเป็นหนังสือ หรือเอกสารแห่งการกู้ได้เว้นคืนหรือได้แทงเพิกถอนลงในเอกสารนั้นแล้ว จำเลยจะนำสืบให้ผิดแผกไปจากบทบัญญัติ ม.๖๕๓ วรรค ๒ หาได้ไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามฟ้อง