โจทก์ฟ้องว่า ที่พิพาทนางมูลยานโจทก์และนายเหล็งร่วมกันซื้อ เฉพาะส่วนของนางมูลนางมูลให้นายเสงี่ยม ซึ่งเป็นสามีจำเลยที่ ๑ และเป็นบิดาจำเลยที่ ๒ ลงชื่อรับโอนทางทะเบียนแทน ในปีนั้นเองนางมูลได้ยกกรรมสิทธิ์เฉพาะส่วนพร้อมกับเรือนอีก ๑ หลังให้โจทก์ แต่มิได้แก้ทะเบียนให้ถูกต้อง โจทก์ครอบครองตลอดมา ต่อมานางมูลและโจทก์ขอให้จำเลยโอนใส่ชื่อโจทก์ จำเลยขอผลัด โจทก์จึงฟ้องตามคดีแดงที่ ๖๒/๒๔๙๕ ศาลฎีกาพิพากษาชี้ขาดว่าที่ดินแปลงนี้นางมูลเป็นผู้ซื้อและให้นายเสงี่ยมลงชื่อแทน โจทก์ได้รับยกให้จากนางมูล โจทก์ครอบครองตลอดมา จำเลยมิได้ครอบครอง แต่โจทก์ครอบครองมายังไม่ถึง ๑๐ ปี จีงให้ยกฟ้อง แต่ไม่ตัดสิทธิโจทก์ที่จะฟ้องเรียกที่พิพาทในทางที่ถูกต้องต่อไปหลังจากนั้นจำเลยบุกรุกเข้ามาทำนาในที่พิพาทโจทก์จึงฟ้องเป็นคดีนี้ ให้แสดงว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง
จำเลยต่อสู้ว่า นายเสงี่ยมซื้อที่พิพาทเป็นของนายเสงี่ยมเอง ฟ้องโจทก์เป็นฟ้องซ้ำ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้ สั่งงดสืบพยานและพิพากษาว่าที่พิพาทเฉพาะส่วนของนางมูลเป็นของโจทก์ ให้ถอนชื่อนายเสงี่ยมออกแล้วใส่ชื่อโจทก์เป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง ฯลฯ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมาย ๒ ข้อ
ศาลฎีกาเห็นว่า (๑) แม้คดีนี้จะมีประเด็นเดียวกับคดีก่อน แต่ศาลฎีกาก็ได้กล่าวไว้ในคำพิพากษาให้อำนาจแก่โจทก์ที่จะเรียกร้องที่พิพาทอีกได้ จึงไม่เป็นการฟ้องซ้ำ (๒) จำเลยที่ ๒ ต่อสู้ว่าที่พิพาทเป็นของนายเสงี่ยมเช่นเดียวกับจำเลยที่ ๑ เมื่อศาลฎีกาพิพากษาว่าไม่ใช่เป็นของนายเสงี่ยม นายเสงี่ยมไม่ได้เกี่ยวข้องครอบครองที่พิพาทแล้ว คำพิพากษานั้นใช้ยันจำเลยที่ ๒ ซึ่งเป็นบุคคลนอกคดีได้ พิพากษายืน