คดีนี้ได้ความว่าจำเลยมีสุราเถื่อนไว้รับประทาน แลถูกรับในเวลาเดียวกับเมื่อเจ้าพนักงานไปจับกล้องสูบฝิ่น แลศาลก็ได้ตัดสินให้จำเลยใช้เงินสินบนนำจับในเรื่องกล้องสูบฝิ่นไปแล้ว ศาลเดิมจึงตัดสินปรับจำเลยฐานมีสุราเถื่อน ๘๐ บาท ส่วนเงินสินบนให้ยกเสีย
ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้ชักเงินค่าสินบน ๒๐ บาท ออกจากค่าปรับ
จำเลยฎีกาเปนปัญหากฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่าตาม-พระราชบัญญัติภาษีชั้นในจุลศักราช ๑๒๔๘ มาตรา ๖๓ ยอมให้หักเงินสินบนจากค่าปรับได้ไม่เกินกว่ากึ่งหนึ่งเช่นนี้ ที่ศาลอุทธรณ์ตัดสินมาชอบแล้ว เว้นแต่ถ้าจำเลยไม่ใช้ให้จัดการตาม ม.๑๘ เมื่อถึงคราวจะจำให้จำ ๒ เดือน