ได้ความว่าผู้เสียหายจะไปบ้านภริยาเมื่อเดินทางไปถึงบ้านนายไข่ได้ยินเสียงฝีเท้าคนรีบเดินมาทางหลัง พิเอี้ยวตัวเพื่อเหลียวไปดูว่าเป็นใคร ก็ถูกฟันที่ก้านคอ จึงกอดตัวผู้ร้ายไว้ ผู้ร้ายฟันซ้ำอีก ๒ ทีถูกที่ศีรษะ ผู้ร้ายหลุดมือผู้เสียหายวิ่งหนีไป ผู้เสียหายจำได้ว่าเป็นจำเลยได้ร้องระบุชื่อขึ้น โจทก์จึงฟ้องว่าจำเลยใช้ขวานฟันผู้เสียหายโดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ขอให้ลงโทษ.
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฏหมายลักษณอาญามาตรา ๒๔๙, ๖๐.
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าความผิดของจำเลยเพียงฐานทำร้ายร่างกายสาหัส พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฏหมายลักษณอาญามาตรา ๒๕๖
โจทก์ จำเลยฏีกา ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยได้กระทำร้ายผู้เสียหายจริง ตัวขวานที่จำเลยฟันยาว ๑๓ เซนต์ กว้าง ๔.๕ เซนต์ ตอนตรงด้าม แต่กว้าง ๖.๕ เซนต์ตอนตรงคม นับว่าเป็นขวานขนาดใหญ่อันอาจประหารชีวิตบุคคลถึงตายได้ได้ชื่อว่าจำเลยใช้อาวุธร้ายแรงทำร้ายอวัยวะที่จำเลยฟันก็ฟันตรงคอซึ่งเป็นที่สำคัญนอกจากนี้ยังได้ฟันศีรษะอีก ๒ ครั้ง ซึ่งก็เป็นส่วนสำคัญของอวัยวะอันอาจตายได้ในข้อสาเหตุนั้นไม่สำคัญ เมื่อจำเลยฟันด้วยอาวุธร้ายแรงในที่สำคัญถึง ๓ ครั้ง ต้องถือว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่าให้ตาย จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น