คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1536/2497

จำเลยเชื่อโดยสุจริตใจว่าทำนบกั้นน้ำของผู้เสียหายอยู่ในเขตที่ดินของมารดาจำเลย จำเลยได้ทำลายทำนบนั้นเสีย ดังนี้ จำเลยไม่มีผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 324(อ้างฎีกา 292/2483)

คดีนี้ มาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ 1-2 ซึ่งโจทก์ ฟ้องหาว่าจำเลยที่ 1ได้จ้าง ใช้ วานจำเลยที่ 2 ถึง 11 ให้ทำลายทำนบกั้นน้ำของนายถวิลเสียหายโดยจำเลยไม่มีอำนาจจะทำได้ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 324, 63, 64

จำเลยที่ 1-2 ให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 1-2 แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ปรับจำเลยที่ 1 เป็นเงิน 500 บาท จำเลยที่ 2 เป็นเงิน 250 บาท ตามมาตรา 324

จำเลยที่ 1-2 ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยที่ 1 เชื่อโดยสุจริตใจว่า ทำนบนี้อยู่ในเขตสัมประทานของมารดาจำเลยที่ 1 การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่มีความผิดตามฟ้องส่วนจำเลยที่ 2 ไม่เชื่อพยานว่าจำเลยได้กระทำผิดด้วย

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1-2