คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1537/2482

โจทก์เรียกค่าเสียหาย 3665 บาท ศาลเดิมให้ใช้ 765 บาท ศาลอุทธรณ์แก้ให้ใช้ 100 บาทและแก้เหตุในการกำหนดค่าเสียหายด้วยเป็นแก้มาก

กล่าวในฎีกาแต่ว่า มีสิทธิ์ฎีกาได้โดยไม่ได้กล่าวอ้างข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่ว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาไม่ชอบนั้น ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาแพ่ง ม.249 ศาลฎีการับพิจารณาไม่ได้.

โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหาย ๓๖๖๕ บาทจากจำเลยฐานผิดสัญญาเช่า

ศาลแพ่งพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ทั้งหมดเป็นเงิน ๗๖๕ บาท

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๑๐๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยจากวันฟ้องจนกว่าจะใช้เสร็จ

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์แก้คำพิพากษาแพ่งมาก โจทก์ย่อมฎีกาได้ทั้งข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง แต่ฎีกาของโจทก์อธิบายแต่ในเรื่องโจทก์มีสิทธิ์ฎีกาได้ ส่วนที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาไม่ชอบด้วยข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายประการใด โจทก์มิได้ยกขึ้นกล่าวอ้างไว้ในฎีกา ฎีกาโจทก์จึงไม่ชอบด้วยประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.๒๔๙ ศาลฎีการับพิจารณาไม่ได้ จึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย