คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1538/2482

ถ้าศาลฎีกาเห็นว่าพะยานหลักฐานโจทก์เป็นที่สงสัยว่าจะไม่มีความผิดเกิดขึ้นศาลก็ย่อมยกฟ้องปล่อยตัวจำเลยอื่นที่ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้นั้นด้วย.

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยทั้งสี่ตาม ม.๒๗๖ จำคุกคนละ ๔ ปี และจำคุกนายปุ๋ย+ตาม ม.๒๔๓ อีกกะทงหนึ่งคนละ ๓ ปี เพิ่มโทษนายปุ๋ยตาม ม.๗๒ เป็น ๙ ปี ๔ เดือน

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องฐานข่มขืนกระทำชำเรา นอกนั้นยืนตามศาลชั้นต้น สำหรับนายปุ๋ยจำเลยนั้นเมื่อเพิ่มโทษแล้วเป็นจำคุก ๕ ปี ๔ เดือน

โจทก์และจำเลยทั้งสี่ฎีกาศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วเห็นว่า ยังเป็นที่สงสัยว่าจะไม่ได้มีการฉุดคร่าห์กันจริง และโจทก์ไม่มีหลักบานแสดงว่าจำเลยมีความผิด จึงลงโทษนายปุ๋ยไม่ได้ และจะลงโทษจำเลยอีก ๓ คนไม่ได้ ไม่จำต้องวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายของจำเลยอีก ๓ คนต่อไป จึงพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยทั้ง ๔ คน