โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,176, 278
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 276 วรรคสอง จำคุก 15 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "พิเคราะห์แล้ว ปัญหามีว่าจำเลยกระทำผิดตามที่ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษหรือไม่ คดีนี้โจทก์ไม่ได้ตัวผู้เสียหายซึ่งเป็นประจักษ์พยานมาเบิกความยืนยันว่าจำเลยได้ร่วมกระทำความผิด อีกทั้งไม่มีพยานบุคคลมาเบิกความว่าเห็นจำเลยในวันเกิดเหตุเลย คงมีแต่พยานก่อนเกิดเหตุซึ่งไม่รู้เห็นเหตุการณ์กับพยานหลังเกิดเหตุซึ่งเป็นพยานที่ได้รับคำบอกเล่าจากผู้เสียหายว่าจำเลยเป็นคนร้ายเท่านั้น และคำให้การชั้นสอบสวนของผู้เสียหายเอกสารหมาย จ.1 ในสำนวนคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 1315/2529 ของศาลชั้นต้นที่โจทก์อ้างมาเป็นพยานคดีนี้ซึ่งเป็นพยานบอกเล่าเช่นเดียวกัน ดังนั้น ลำพังแต่คำให้การชั้นสอบสวนของผู้เสียหายและคำเบิกความพยานปากอื่นของโจทก์ซึ่งเป็นแต่เพียงพยานบอกเล่าโดยไม่มีพยานพฤติเหตุแวดล้อมกรณีอื่นใดที่จะปรากฏข้อเท็จจริงให้พอฟังได้ว่าจำเลยร่วมกระทำความผิดตามฟ้อง จึงไม่อาจรับฟังลงโทษจำเลยได้..."
พิพากษายืน.