คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1542/2482

การที่จะลงโทษตามมาตรา 253 นั้น ต้องเป็นในกรณีที่มีผู้บาดเจ็บถึงตายในที่วิวาทโดยไม่ปรากฎว่าใครเป็นผู้ทำให้ตาย

ข้อเท็จจริงได้ความว่า นายกิมแชจำเลยและนายสำราญผู้ตายฝ่ายหนึ่ง นายศิริและนายสำเภาอีกฝ่ายหนึ่ง ต่างเข้าวิวาททำร้ายซึ่งกันแลกัน ในการวิวาทนี้นายศิริจำเลยได้ใช้มีดแทงนายสำราญถึงแก่ความตาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษนายศิริจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๕๑ มีกำหนด ๔ ปี

นายศิริจำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่ามีเหตุสมควรปราณีลดโทษ จึงพิพากษาแก้ให้ปราณีลดโทษจำเลย ๑ ใน ๓ เหลือโทษ ๒ ปี ๘ เดือน

นายศิริจำเลยฎีกาว่าควรมีความผิดตามมาตรา ๒๕๓ หาใช่มาตรา ๒๕๑ ไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะลงโทษตามมาตรา ๒๕๓ นั้นต้องเป็นในกรณีที่มีผู้บาดเจ็บถึงตายในที่วิวาท โดยไม่ปรากฎว่าใครเป็นผู้ทำให้ตายคดีนี้จำเลยเป็นผู้แทงจึงต้องลงโทษตามมาตรา ๒๕๑ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง