คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1543/2519

โจทก์เป็นครูใหญ่โรงเรียนการช่าง เข็นรถยนต์ของจำเลยซึ่งจอดอยู่นอกบริเวณโรงเรียนเข้าไปในบริเวณโรงเรียน แล้วใช้ปืนยิงจานครอบดุมล้อและยางรถยนต์ของจำเลยเสียหาย โดยไม่ปรากฏสาเหตุ เป็นเหตุให้จำเลยเชื่อว่าโจทก์มีโรคจิต ร้องเรียนการกระทำของโจทก์ต่อผู้อำนายการกองโรงเรียน กรมอาชีวศึกษาไปโดยสุจริต เพื่อความชอบธรรม ป้องกันตนหรือป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตน ตามคลองธรรม จึงไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท

โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องว่า จำเลยใส่ความโจทก์ ร้องเรียนให้ตั้งกรรมการสอบสวนทางวินัยต่อกรมอาชีวศึกษาว่า โจทก์เป็นโรคจิต อันเป็นอันตรายต่อสังคมและแก้ยาก ไม่เหมาะกับตำแหน่งหน้าที่ของครูใหญ่ หรือแม้แต่ครูน้อยที่จะอบรมศิษย์ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๒๖,๓๒๘

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยไม่เป็นการหมิ่นประมาท คดีไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า กรณีเรื่องนี้สืบเนื่องมาจากการที่โจทก์เข็นรถยนต์ของจำเลยซึ่งจอดอยู่นอกบริเวณโรงเรียนเข้าไปในบริเวณโรงเรียน แล้วใช้ปืนยิงจานครอบดุมล้อและยางรถยนต์ของจำเลยเสียหาย โดยไม่ปรากฏสาเหตุ เช่นนี้ เป็นเหตุให้จำเลยเชื่อว่าโจทก์มีโรคจิต จึงได้ร้องเรียนการกระทำของโจทก์ไปโดยสุจริต เพื่อความชอบธรรม ป้องกันตนหรือป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตน ตามคลองธรรม จึงไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท

พิพากษายืน