คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1545/2482

ฟ้องว่าจำเลยบุกรุก แต่โจทก์กลับรับว่าจำเลยครอบครองที่นั้นโดยอาศัยอำนาจสัญญาซื้อขาย เป็นฟ้องที่ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลย เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกบ้านและส้วมในที่ดินของโจทก์ ขอให้ศาลขับไล่

ในวันพิจารณาคู่ความรับกันว่า ที่พิพาทนี้ สามีโจทก์ได้ทำหนังสือสัญญาขายให้จำเลยและมอบที่ดินให้จำเลยครอบครองตลอดมา

ศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์สละสิทธิ์การครอบครองตามมาตรา ๑๓๗๗ และไม่ยึดถือที่ดินรายนี้ต่อไป ฉะนั้นเมื่อจำเลยเข้าครอบครองตามสัญญาซื้อขายจึงได้สิทธิ์ แม้จะมิได้จดทะเบียนก็ตาม จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกเข้ามาปลูกโรงเรียนในที่ดินของโจทก์ขอให้ขับไล่ ครั้นถึงวันนัดพิจารณาโจทก์กลับรับโดยปริยายว่าไม่มีการบุกรุกจริงดังข้อต่อสู้ ของจำเลย เมื่อเช่นนี้ฟ้องโจทก์ก็ไม่มีมูลคดีที่จะว่ากล่าวเอากับจำเลยอย่างไร เพราะไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัย จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์