คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1547/2479

ฟ้องอุทธรณ์โจทก์รับว่ายังมิได้รับมีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในจังหวัดน่าน ภายหลังโจทก์ยื่นคำแถลงการณ์ว่าความจริงได้มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในจังหวัดน่านแล้วดังนี้ศาลอุทธรณ์จะรับไว้วินิจฉัยไม่ได้ เพราะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งแห่งฟ้องอุทธรณ์ อ้างฎีกาที่ 1168/1169/2479

ได้ความว่าจำเลยได้ลักลอบตั้งค้างสำหรับดักปลาในลำห้วยน้ำหินเป็นการกีดกั้นทางหลวง โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.๓๓๖ ข้อ ๑ และ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลยตาม ม.๓๓๖ ข้อ ๑ ส่วนข้อที่โจทก์ขอให้ลงโทษตามพ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ศก ๑๒๐ ให้ยกเสีย เพราะยังมิได้ประกาศใช้ในจังหวัดน่าน

โจทก์อุทธรณ์ในฟ้องอุทธรณ์โจทก์ก็รับว่ายังมิได้มีประกาศให้ใช้พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ในจังหวัดน่าน โจทก์เพิ่งอ้างประกาศลงวันที่ ๒๐ กันยายน พ.ศ.๒๔๖๐ มาในคำแถลงการณ์

ศาลฎีกาเห็นว่า คำแถลงการณ์มิได้ถึงว่าเป็นส่วนหนึ่งของฟ้องอุทธรณ์ ฉะนั้นจึงต้องถือว่า โจทก์มิได้ยกข้อกฎหมายว่าได้มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในเขตต์จังหวัดน่านแล้วนั้นขึ้นอ้างอิงในฟ้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์จะรับวินิจฉัยไม่ได้ ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๑๙๕ จึงไม่มีข้อที่จะต้องวินิจฉัยปัญหาเกี่ยวกับ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น