คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1555/2492

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเป็นคนร้ายลักกระบือ 3 ตัวของ ซ.หรือรับกระบือนั้นไว้ โดยรู้ว่าเป็นของร้าย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า กระบือที่ถูกคนร้ายลักไปเป็นกระบือของ ซ. 1 ตัว อีก 2 ตัวเป็นของผู้อื่นฝาก ซ.เลี้ยงไว้และกระบือ 2 ตัวที่จับได้จากจำเลยเป็นกระบือของผู้อื่นที่ฝากซ.ไว้ ดังนี้จะว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้องหาได้ไม่

(อ้างฎีกาที่ 62/2486)

โจทก์ฟ้องว่า ได้มีคนร้ายลักกระบือของนายซีดารวมไป ๓ ตัวเจ้าพนักงานพบกระบือ ๑ ตัวอยู่ที่จำเลย และอยู่ที่ใกล้หมู่บ้านของจำเลยอีก ๑ ตัว โดยจำเลยสมคบกันลักมา หรือมิฉะนั้นสมคบกันรับกระบือไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๖,๓๒๑,๖๓ จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นสืบพะยานโจทก์ ๔ ปากแล้วงดสืบพะยานโดยวินิจฉัยว่า ในคืนโจทก์หา มีผู้ร้ายลักกระบือไปจากโรงของนายซีดารวม ๓ ตัว เป็นกระบือของนายซีดารวม ๑ ตัว นายหล่น ๑ ตัว และนายหวัง ๑ ตัว ซึ่งนายหล่น นายหวังฝากนายซีดารวมไว้ เจ้าพนักงานจับกระบือได้ ๒ ตัวซึ่งเป็นของนายหล่นนายหวัง ดังนี้ ข้อเท็จจริงที่ปรากฎในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อเท็จจริงที่ต่างกับฟ้องไม่ใช่ข้อสำคัญพิพากษาให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาแล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อจำเลยกระทำการลัก ได้ความว่ากระบืออยู่ในความครอบครองของนายซีดารวม นอกนั้นกระบืออีก ๑ ตัวที่ถูกลักก็เป็นของนายซีดารวม จะว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง หาได้ไม่

พิพากษายืน