คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1561/2493

พูดยกเรือนให้หลานก่อนตาย. โดยไม่ได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 525 นั้น ถือว่าไม่สมบูรณ์เพราะเรือนเป็นทรัพย์ติดที่ดิน ตามมาตรา 100 ฉะนั้นเมื่อผู้ให้ตาย เรือนนี้จึงตกเป็นทรัพย์มรดกตกทอดยังทายาทเช่นเดียวกับทรัพย์อื่นผู้รับได้ครอบครองเรือนยังไม่ถึง 10 ปียังไม่ได้กรรมสิทธิ์

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกของบิดามารดาจากจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 2 คดีมีปัญหาเฉพาะเรือนพิพาทหมาย 4 ซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินมรดกหมายเลข 1 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าเรือนพิพาท ผู้ตายยกให้จำเลยที่ 2 แล้วก่อนตาย จึงไม่ใช่มรดก

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เรือนพิพาทเป็นอสังหาริมทรัพย์ การยกให้ด้วยปากเปล่าไม่สมบูรณ์ จึงพิพากษาแก้ให้เอาเรือนพิพาทมาแบ่งเป็นมรดกด้วย

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เรือนพิพาทปลูกอยู่ในที่ดินหมายเลข 1 มาแล้วแต่เดิม และยังคงอยู่ตลอดมาจนบัดนี้ จึงเป็นทรัพย์ที่ติดที่ดินและเป็นส่วนควบของที่ดินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 107 ซึ่งเป็นอสังหาริมทรัพย์ตามกฎหมาย การยกให้ด้วยปากเปล่าจึงไม่สมบูรณ์ กรรมสิทธิ์ยังไม่ตกเป็นของจำเลยที่ 2 และยังคงเป็นทรัพย์มรดกติดไปกับที่ดินหมายเลข 1 แม้ในทางครอบครอง จำเลยก็ครอบครองยังไม่ถึง 10 ปี จึงยังไม่ได้กรรมสิทธิ์

พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์