คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1561/2493

พูดยกเรือนให้หลานก่อนตายโดยไม่ได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา 525 นั้น ถือว่าไม่สมบูรณ์เพราะเรือนเป็นทรัพย์ติดที่ดินตามมาตรา + ฉะนั้นเมื่อผู้ให้ตายเรือนนี้จึงตกเป็นทรัพย์มรดกตกทอดยังทายาทเช่นเดียวกับทรัพย์อื่นผู้รับได้ครอบครองเรือน ยังไม่ถึง 10 ปี ยังไม่ได้กรรมสิทธิ

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกของบิดามารดาจากจำเลยที่ ๑, จำเลยที่ ๒ คดีมีปัญหาเฉพาะเรือนพิพาทหมาย ๔ ซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินมรดกหมายเลข ๑ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าเรือนพิพาท ผู้ตายยกให้จำเลยที่ ๒ แล้วก่อนตายจึงไม่ใช่มรดก

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเรือนพิพาทเป็นอสังหาริมทรัพย์การยกให้ด้วยปากเปล่าไม่สมบูรณ์ จึงพิพากษาแก้ให้เอาเรือนพิพาทมาแบ่งเป็นมรดกด้วย

จำเลยที่ ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าเรือนพิพาทปลูกอยู่ในที่ดินหมายเลข ๑ มาแล้วแต่เดิม และยังคงอยู่ตลอดมาจนบัดนี้จึงเป็นทรัพย์ที่ติดที่ดินและเป็นส่วนควบของที่ดินตาาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๐๗ ซึ่งเป็นอสังหาริมทรัพย์ตามกฎหมาย การยกให้ด้วยปากเปล่าจึงไม่สมบูรณ์กรรมสิทธิยังไม่ตกเป็นของจำเลยที่ ๒ และยังคงเป็นทรัพย์มรดกติดไปกับที่ดินหมายเลข ๑ แม้ในทางครอบครองจำเลยก็ครอบครองยังไม่ถึง ๑๐ ปี จึงยังไม่ได้กรรมสิทธิ

พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์