คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 157/2473

ลักษณพะยานคำรับที่รับก่อนฟ้องคดีเมื่อมีพะยานหลักฐานอื่นซึ่งรู้เห็นในขณะนั้นมาเปนพะยานต่อศาล ศาลรับฟังคำรับนั้นได้ย้อนสำนวนให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยและตัดสินใหม่

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยปลอมลายมือชื่อ ต. ขอให้ลงโทษตามกฎหมาย

ก่อนที่โจทก์ฟ้องคดีนี้ ๓-๔ เดือน จำเลยได้รับสารภาพตรงตามฟ้องนี้ต่อหน้ากรมการอำเภอที่บ้าน ต. และในชั้นศาลเดิมจำเลยก็รับว่าได้ลงลายมือชื่อในคำรับนั้นจริง โดย ต.ชักจูงใจให้รับ

จึงมีปัญหาว่าคำรับสารภาพเช่นนี้ จะมีน้ำหนักควรเชื่อได้เพียงใด

ศาลเดิมตัดสินให้จำคุกจำเลย ๓ ปี ๖ เดือน ตาม ม. ๒๒๔

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ศาลไม่ควรจะรับคำรับสารภาพของจำเลยไว้เปนพะยาน จึงตัดสินกลับให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่า คำรับของจำเลยฟังเปนพะยานหลักฐานได้ เพราะพะยานที่อยู่รู้เห็นในขณะที่จำเลยให้การ และได้จดบันทึกเปนลายลักษณอักษรและเมื่อจำเลยลงลายมือชื่อไว้นั้นมาเบิกความเปนพะยานต่อศาล จึงตัดสินให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยใหม่ โดยอาศัยคำรับนี้ประกอบกับหลักฐานอื่น แล้วตัดสินตามรูปคดี