คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1571/2493

อัยการโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาถ้าทางพิจารณาได้ความว่าเป็นเรื่องวิวาทที่ไม่รู้ว่าใครทำใครแล้ว ศาลก็ต้องยกฟ้องแต่ถ้าปรากฎว่าในกรณีวิวาทนั้นจำเลยเป็นผู้ทำร้ายผู้ตายมีบาดเจ็บ อันเป็นความผิดส่วนหนึ่งในข้อหาแล้ว ศาลก็ย่อมลงโทษจำเลยฐานทำร้ายผู้ตายถึงบาดเจ็บตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 ได้

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทั้ง ๕ คนสมคบกันทำร้ายนายพุ่ม สีวันทอง ตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๖๓

นายหน่วง เพ็งเพ็ชร, นายแหน่ง จำเลยให้การว่าได้แทงนายพุ่มเพื่อป้องกันชีวิตนายหน่วง จำเลยอื่นปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นเรื่องวิวาทมีผู้ถูกทำร้ายตายตามมาตรา ๒๕๓ จะลงโทษจำเลยไม่ได้พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ลงโทษนายหน่วง, นายแหน่งจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ จำคุกจำเลยคนละ ๑ ปี

นายหน่วง, นายแหน่งจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ถ้าทางพิจารณาได้ความว่าเป็นเรื่องวิวาทที่ไม่รู้ว่าใครทำร้ายแล้วศาลก็ต้องยกฟ้อง แต่ในเรื่องนี้แม้มูลเหตุจะเกิดจากการวิวาท ทางพิจารณาก็ยังได้ความว่าจำเลยทำร้ายผู้ตาย อันเป็นความผิดส่วนหนึ่งในข้อหาจะว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างไปจากที่โจทก์กล่าวในฟ้องไม่ได้ ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ ชอบแล้ว ศาลฎีกาพิพากษายืน