คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1576/2479

คำรับสารภาพของจำเลยที่ยอมรับสมอ้างเพื่อช่วยเหลือจำเลยอื่น ๆ ให้พ้นผิดนั้น ศาลจะฟังลงโทษจำเลยไม่ได้

ได้ความว่าจำเลยทั้ง ๒ ต้องหาว่าสมคบกันมีฝิ่นเถื่อน ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยผู้เดียวเป็นผู้กระทำผิด ส่วนจำเลยที่ ๑ ให้การรับสารภาพ ตามฟ้องโจทก์เพื่อยอมรับสมอ้างช่วยเหลือจำเลยที่ ๒ ให้พ้นผิด

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำรับสารภาพของจำเลยที่ ๑ มิได้เกิดขึ้นจากความจริง แลจำเลยก็มิได้กระทำผิดจริงตามคำรับสารภาพตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา ๑๗๖-๒๒๗ หาสมควรจะลงโทษจำเลยไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ที่พิพากษาให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ ๑ คงให้ลงโทษจำเลยที่ ๒ ตามพ.ร.บ.ฝิ่นแต่ผู้เดียว