คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1590/2479

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดในขึ้น 2 ค่ำทางพิจารณาโจทก์นำพะยานมาสืบว่าจำเลยกระทำผิดในวันแรม 2 ค่ำดังนี้ศาลต้องยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม พ.ศ.๒๔๗๘ ตรงกับวัน+ค่ำหนึ่งเดือน ๓ ผู้ร้ายลักโคของ บ.เจ้าทรัพย์ไป รุ่งขึ้นวันขึ้น ๒ ค่ำ เจ้าทรัพย์ตามไปไถ่โคคืนมาได้จากจำเลย โดยจำเลยได้รับโคไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.๓๒๑

ทางพิจารณาได้ความว่า โคเจ้าทรัพย์หายไป ในวันแรม ๑ ค่ำเดือน ๓ แลในวันแรม ๒ ค่ำเจ้าทรัพย์ตามไถ่คืนมาได้

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างให้ยกฟ้องโจทก์ โดยวินิจฉัยว่าคดีนี้เท่ากับว่าโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบประกอบฟ้องว่า จำเลยกระทำผิดในวันขึ้น ๒ ค่ำเดือน ๓ จึงต้องถือว่าวันโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดนั้นเป็นสาระสำคัญในคดีนี้ ศาลมีอำนาจยกฟ้องโจทก์เสียได้ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒ วรรค ๒