คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1591/2492

ผู้รับจำนองที่ดินมีโฉนดโดยทำสัญญาจำนองที่หอทะเบียนอาจอ้างว่าตนเป็นเจ้าของกรรมสิทธิที่ดินแปลงนั้นได้ โดยนำสืบว่า ผู้จำนองได้ขายที่ ๆ จำนองโดยได้รับเอาเงินเพิ่มไปแล้วมอบที่ดินให้ผู้รับจำนองครอบครองปรปักษ์มาเกิน 10 ปีแล้ว

โจทก์ฟ้องว่า นางเรือนมารดาจำเลยได้ทำสัญญาจำนองที่ดินโฉนดที่ ๑๓๘๙ ให้ไว้แก่โจทก์ นางเรือนมิได้ชำระดอกเบี้ย โจทก์ทวงถาม นางเรือนก็ยอมสละสิทธิที่ดินที่จำนองให้หลุดเป็นสิทธิแก่โจทก์ และมอลที่ดินนี้ให้โจทก์ปกครองอย่างเจ้าของเกินกว่า ๑๐ ปีแล้ว บัดนี้นางเรือนตาย จึงขอให้ศาลแสดงว่าที่ดินโฉนดที่ ๑๓๘๙ เป็นสิทธิแก่โจกท์ห้ามมิให้จำเลยและบริวารเข้าเกี่ยวข้อง จำเลยต่อสู้ว่านางเรือนมิได้ค้างชำระดอกเบี้ย จำเลยได้ชำระดอกเบี้ยบ้าง ให้โจทก์เก็บผลประโยชน์ต่างดอกเบี้ยบ้าง นางเรือนไม่เคยสละที่ดินแปลงนี้หลุดเป็นสิทธิแก่โจทก์ นางเรือนและจำเลยได้ขอไถ่ถอนเสมอ แต่โจทก์บิดพริ้วต่าง ๆ ไม่ยอมให้ไถ่

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ความว่าตามที่โจทก์นำสืบว่า เมื่อนางเรือนจำนองได้ ๕ ปีดอกเบี้ยได้ตกลงขายโดยเพิ่มเงินอีก ๔๐ บาท โจทก์ได้ครอบครองที่แต่นั้นมา

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น