คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1597/2522

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย โดยใช้วัตถุระเบิดเป็นกับระเบิดส่งทางพัสดุไปรษณีย์ ผู้ตายได้รับพัสดุไปรษณีย์ที่จำเลยส่งไป ได้ร่วมกับพวกเปิดห่อพัสดุไปรษณีย์ เป็นเหตุให้กับระเบิดนั้นระเบิดขึ้นทำให้ผู้ตายกับพวกตายสมดังเจตนาของจำเลยทั้งนี้โดยจำเลยมีสาเหตุโกรธเคืองผู้ตายมาก่อน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288,289 ดังนี้ เมื่อโจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่าเป็นการฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อนจึงลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289(4) ไม่ได้คงมีความผิดตามมาตรา 288 เท่านั้น

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีเจตนาฆ่านายมา ได้ใช้วัตถุระเบิดเป็นกับระเบิดส่งทางพัสดุไปรษณีย์ นายมาได้รับพัสดุไปรษณีย์ และได้ร่วมกับพวกเปิดห่อพัสดุไปรษณีย์ที่จำเลยส่งไป เป็นเหตุให้กับระเบิดนั้นระเบิดขึ้น ทำให้นายมากับพวกถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลจากกับระเบิด สมดังเจตนาของจำเลย ส่วนนายพวนไม่ถึงตาย ทั้งนี้โดยจำเลยมีสาเหตุโกรธเคืองนายมามาก่อน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289 ริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 289 แต่ให้ลงโทษตามมาตรา 289(4) ซึ่งเป็นบทหนักที่สุดให้ประหารชีวิตจำเลยริบของกลาง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ สะเก็ดระเบิดของกลางเป็นสิ่งของที่ใช้ในการกระทำผิดให้ริบเสีย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยเป็นผู้ฝากส่งพัสดุไปรษณีย์ให้นายมา แล้วห่อพัสดุไปรษณีย์ดังกล่าวนั้นได้เกิดระเบิดขึ้น ถือได้ว่าจำเลยได้กระทำความผิดดังฟ้อง แต่ตามคำฟ้องของโจทก์กล่าวแต่เพียงว่าทั้งนี้โดยจำเลยมีสาเหตุโกรธเคืองนายมามาก่อนเท่านั้น โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่า เป็นการฆ่านายมาโดยไตร่ตรองไว้ก่อน จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 289(4) ไม่ได้ การฆ่าเพราะมีสาเหตุโกรธเคืองกันคงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 เท่านั้น

พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ส่วนโทษที่ลงแก่จำเลยนั้น คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นของกลางริบ