คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1599/2492

ผู้ตายและภรรยาของจำเลยได้หลับนอนกระทำชู้กันที่บ้านเรือนของจำเลย จำเลยได้มาพบผู้ตายกับภรรยาจำเลยนอนกอดกันอยู่ จำเลยได้เรียกภรรยาให้จุดตะเกียง ผู้ตายได้ถือมีดกระโดดแทงจำเลย ๆ จึงใช้มีดฟันผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ย่อมฟังได้ว่า จำเลยได้ใช้มีดฟัน เพื่อป้องกันตัวและชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุยังไม่ควรต้องได้รับโทษ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยหาว่าใช้มีดแทงนายเชย ถึงแก่ความตายจำเลยต่อสู้ว่าผู้ตายกำลับทำชู้กับภรรยาจำเลย จำเลยฟันเพื่อป้องกันเกียรติและชื่อเสียง ศาลชั้นต้นฟังว่า ผู้ตายได้ไปหลับนอนกับภรรยาจำเลย ๆ มาพบเข้า ผู้ตายเอามีดแทงจำเลยถูกเสื้อขาด จำเลยจึงฟันผู้ตาย เป็นการกระทำเพื่อป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยได้ฟันผู้ตายเพราะถูกยั่วและบันดาลโทษะ พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย ๑๕ ปี ตามมาตรา ๒๔๙ ลดโทษตามมาตรา ๕๕ กึ่งหนึ่ง คงเหลือ ๗ ปี ๖ เดือน ลดฐานปราณีกึ่งหนึ่งคงจำคุก ๓ ปี ๙ เดือน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า ผู้ตายและภรรยาจำเลยได้หลับนอนกระทำชู้กันที่เรือนของจำเลย ๆ ได้กลับมาถึงบ้าน พบผู้ตายกับภรรยาจำเลยนอนกอดกันอยู่ จำเลยได้เรียกภรรยาให้จุดตะเกียง ผู้ตายยืนขึ้นถือมีดปลายแหลม พอจำเลยเดินเข้าไป ผู้ตายก็กระโดดแทงจำเลย ๆ จึงใช้มีดฟัน คดีฟังได้ว่าจำเลยฟันผู้ตาย โดยป้องกันตัวและชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุ ยังไม่ควรได้รับโทษ

พิพากษากลับให้บังคับคดีไปตามศาลชั้นต้น