คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1612/2512

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 วรรค 2 เป็นบทบังคับเด็ดขาด ฉะนั้น จำเลยจึงนำสืบว่าจำเลยได้ใช้เงินให้โจทก์แล้วโดยไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือหรือได้เวนคืนเอกสารหรือแทงเพิกถอนเอกสารนั้นแล้วมิได้

เพียงเอาโฉนดที่ดินมาให้ผู้ให้กู้ยึดถือไว้ตามสัญญากู้ มิใช่หนี้ที่มีประกันตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงินต้นที่จำเลยกู้ไป ๗,๒๐๐ บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยให้การว่า จำเลยชำระเงินกู้แล้ว โจทก์จึงได้คืนโฉนดที่ ๒๘๗๖,๒๘๗๕,๒๘๗๗ ให้จำเลย ส่วนสัญญากู้โจทก์ว่าหาย ฯลฯ

ศาลชั้นต้นให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยแล้วพิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๓ วรรค ๒ เป็นบทบังคับเด็ดขาด จำเลยจึงนำสืบว่าจำเลยได้ใช้เงินให้โจทก์แล้วโดยไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือหรือได้เวนคืนเอกสาร หรือแทงเพิกถอนเอกสารนั้นแล้วมิได้ ที่จำเลยกล่าวในฎีกาว่าหนี้รายนี้เป็นหนี้ที่มีหลักฐานทรัพย์ประกัน ไม่เหมือนกันหนี้ที่ไม่มีประกัน การชำระหนี้จึงไม่อยู่ในบังคับของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๓ นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าไม่ถูกต้องเพราะหนี้รายนี้มิใช่หนี้ที่มีประกันตามกฎหมาย เป็นเพียงเอาโฉนดมาให้โจทก์ยึดถือไว้เท่านั้น

พิพากษายืน