คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1615/2512

ผู้ร้องในฐานะเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ฯ. ยื่นคำร้องขอวางเงินค่าทดแทนตามที่เห็นสมควรต่อศาลตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ.2497 มาตรา 28. เพราะผู้ร้องคัดค้านมิใช่เจ้าของที่ดินและสิ่งปลูกสร้างที่ถูกเวนคืน. ส่วนผู้ร้องคัดค้านทั้งสองฝ่ายต่างคัดค้านเป็นปรปักษ์กันเองว่าต่างคนต่างเป็นเจ้าของ. แต่ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองเห็นว่าเงินค่าทดแทนยังไม่เป็นธรรม. ผู้ร้องไม่มีสิทธิวางเงินต่อศาล. ขอให้ยกคำร้อง. คดีจึงมีประเด็นว่าผู้ร้องมีสิทธิวางเงินรายนี้ได้หรือไม่. และถ้ามีสิทธิวางได้. ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองจะมีสิทธิรับเงินที่วางได้เพียงไรหรือไม่. แต่ในการพิจารณา ศาลเพียงแต่สอบถามคู่ความ. เมื่อไม่ตกลงกัน.ก็มีคำสั่งให้คู่กรณีไปดำเนินการต่อไปตามกฎหมาย โดยมิได้วินิจฉัยชี้ขาดประเด็นที่พิพาท. ผู้ร้องคัดค้านจึงยังไม่อยู่ในฐานะที่จะมีสิทธิรับเงินรายนี้ได้ตามกฎหมาย.

คดีนี้ ผู้ร้องในฐานะเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ร้องว่านางแอบเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดิน พร้อมสิ่งปลูกสร้างที่จะต้องเวนคืนราคา 5 ล้านกว่า นางแอบถึงแก่กรรมไปแล้ว นายบรรจงกับนางสาวบุตรีขอรับเงินค่าทดแทน ผู้ร้องเห็นว่าบุคคลทั้งสองมิใช่เจ้าของขณะยื่นคำร้องขอรับเงิน ผู้ร้องจำเป็นต้องนำเงินค่าทดแทนมาวางศาล ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์พ.ศ. 2497 มาตรา 78 เพื่อขอศาลได้จ่ายแก่ผู้มีสิทธิขอรับ นายบรรจงกับนางสาวบุตรีคัดค้านว่า คณะกรรมการเวนคืนกำหนดค่าทดแทนต่ำไป ฯลฯ ขอให้ยกคำร้อง ผู้ร้องและผู้คัดค้านไม่อาจตกลงกันได้ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้คู่กรณีดำเนินการต่อไปตามกฎหมาย ต่อมานางสาวบุตรีถึงแก่กรรม นางแผ้วและนางอารีขอเข้าเป็นคู่ความแทนที่ ศาลอนุญาต นายบรรจง นางแผ้วนางอารียื่นคำร้องร่วมกันว่า นายบรรจงฟ้องนางสาวบุตรี ขอให้ศาลสั่งว่าทรัพย์ที่ถูกเวนคืนเป็นของนายบรรจง คดีอยู่ระหว่างพิจารณาทั้งสองฝ่ายขอรับเงินที่ผู้ร้องวางศาลไปฝากธนาคาร ศาลชั้นต้นให้ยกคำร้อง ผู้ร้องคัดค้านอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองฝ่ายฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ผู้ร้องในฐานะเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ตามพระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่ตำบลป้อมปราบ อำเภอป้อมปราบศัตรูพ่าย จังหวัดพระนคร พ.ศ. 2506ยื่นคำร้องขอวางเงินค่าทดแทนตามที่เห็นสมควรต่อศาล ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2497 มาตรา 28 เพราะผู้ร้องคัดค้านมิใช่เจ้าของที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ส่วนผู้ร้องคัดค้านทั้งสองต่างคัดค้านเป็นปรปักษ์กันเองว่าต่างคนต่างเป็นเจ้าของแต่ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองเห็นว่าเงินค่าทดแทนยังไม่เป็นธรรม ผู้ร้องไม่มีสิทธิวางเงินต่อศาล ขอให้ยกคำร้อง คดีจึงมีประเด็นว่าผู้ร้องมีสิทธิวางเงินรายนี้ได้หรือไม่ และถ้ามีสิทธิวางได้ ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองจะมีสิทธิรับเงินที่วางได้เพียงไรหรือไม่ แต่ในการพิจารณาศาลเพียงแต่สอบถามคู่ความ เมื่อไม่ตกลงกันก็มีคำสั่งให้คู่กรณีไปดำเนินการต่อไปตามกฎหมาย โดยมิได้วินิจฉัยชี้ขาดประเด็นที่พิพาทแม้ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองจะได้กำลังพิพาทกันอยู่ในอีกคดีหนึ่งว่า ใครจะมีสิทธิเป็นเจ้าของที่ดินและสิ่งปลูกสร้างที่ถูกเวนคืนแต่ขณะนี้ผู้ร้องคัดค้านทั้งสองก็ยังไม่อยู่ในฐานะที่จะมีสิทธิรับเงินรายนี้ได้ตามกฎหมาย พิพากษายืน.