คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1619/2499

ในคดีเล่นการพนันโปปั่นศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานเป็นหัวเบี้ยรับกินรับใช้ ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษจำเลยฐานเป็นลูกค้าเข้าเล่นอย่างเดียวโดยลงโทษลงแม้จะสงเคราะห์ว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขมาก เมื่อศาลเดิมลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 1 ปีปรับไม่เกินหนึ่งพันบาทโดยมิได้แก้บทเพียงแต่ลดโทษลง แต่ลงโทษไม่เกินกำหนดที่ว่านี้ ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามตาม ป.วิ.อาญา ม.220.

คดีนี้มาสู่ศาลฎีกาเฉพาะข้อที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐาน เล่นการพนันโปปั่นโดยมิได้รับอนุญาต

จำเลยที่ ๑ ให้การรับว่าเป็นลูกค้าผู้แทงหาได้เป็นเจ้ามือไม่

ศาลจังหวัดกระบี่จำเลยเป็นหัวเบี้ยรับกินรับใช้ดังโจทก์หา พิพากษาว่าจำเลยผิดตาม พ.ร.บ.การพนัน พ.ศ.๒๔๗๘ ม.๑๒ พ.ร.บ.การพนัน (ฉบับที่ ๔) พ.ศ.๒๔๘๕ ม.๓ พ.ร.บ.การพนัน (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.๒๔๙๐ ม.๓ จำคุก ๓ เดือน ปรับ ๖๐๐ บาท ลด ๑ ใน ๓ ตาม ม.๕๙ คงจำคุก ๒ เดือน ปรับ ๔๐๐ บาทและให้จำเลยเสียค่าสินบลนำจับกึ่งหนึ่งของค่าปรับ ไม่ชำระจัดการตาม ม.๑๘ ก.ม.อาญา

จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์คงฟังแต่เพียงว่าจำเลยที่ ๑ เป็นลูกค้าเข้าเล่นการพนันด้วยอย่างเดียวพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ปรับจำเลยที่ ๑ เป็นเงิน ๓๐๐ บาท ลดตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่งปรับ ๑๕๐ บาท นอกจากที่แก้นี้คงเป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานเป็นผู้รับกินรับใช้ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาประชุมปรึกษาแล้ว ถึงแม้จะสงเคราะห์คดีว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขมาก เมื่อศาลเดิมพิพากษาให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน ๑ ปี กับปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท และศาลอุทธรณ์มิได้แก้บท ก.ม.แต่ให้ลดโทษลง คงลงโทษจำเลยไม่เกินกำหนดที่ว่านี้ ตามป.วิ.อาญา ม.๒๒๐ ห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จึงพิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์.