โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานปล้นทรัพย์จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุก ๑๐ ปีตามฟ้อง
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยคัดค้านว่า จำเลยเพิ่งเข้ามาในประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๘๙ ภายหลังเกิดเหตุดังปรากฎตามใบสำคัญที่กรมตรวจคนเข้าเมืองออกให้นั้น ก็ได้ความตามหลวงอภิบาลหัวหน้าแผนกทะเบียน กรมตรวจคนเข้าเมืองว่าใบสำคัญนี้ออกให้เป็นกรณีพิเศษ ความจริงจำเลยเข้ามาอยู่ก่อนแล้ว จำเลยคัดค้านว่าไม่ควรฟังคำหลวงอภิบาล เพราะไม่มีฝ่ายใดอ้างศาลชั้นต้นเรียกมาสืบเพื่อหักล้างข้อต่อสู้ของจำเลยถ่ายเดียวเป็นการไม่ชอบนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าศาลมีอำนาจเรียกพะยานเช่นนี้มาสืบเพิ่มเติมหรืออธิบายการลงรับเข้ามาในใบสำคัญได้ โดยไม่ต้องมีฝ่ายใดอ้างดังบัญญัติไว้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๒๘
พิพากษายืน