คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1633/2509

จำเลยฎีกาว่าพยานโจทก์เบิกความ วันเกิดเหตุแตกต่างกับวันที่โจทก์กล่าวในฟ้อง ศาลต้องยกฟ้อง ได้ความว่าโจทก์ฟ้องว่าเหตุเกิดวันที่ 3 กรกฎาคม 2508 ซึ่งตรงกับวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 8 ในชั้นพิจารณาจำเลยคนหนึ่งและพยานของจำเลยผู้ฎีกาเบิกความว่าเหตุเกิดตรงกับวันที่โจทก์กล่าวในฟ้อง จำเลยเองก็เบิกความรับว่าเหตุเกิดที่บ้านนายช่วงนางพุ่มซึ่งมีงานบวชนาค จำเลยกับผู้ตายต่างไปที่บ้านงาน และรับว่าเหตุเกิดตรงตามเวลาที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ เห็นได้ว่าการที่พยานโจทก์บางคนเบิกความถึงวันเกิดเหตุว่า เหตุเกิดวันขึ้น 3 ค่ำเดือน 8 ผิดพลาดไปจากที่กล่าวในฟ้องนั้น อาจเนื่องจากจำผิดพลาดก็ได้ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2508 เวลากลางคืน จำเลยทั้งสามกับนายโต นายจอน กับคนอื่นอีกหลายคนได้สมัครใจวิวาทโดยใช้ปืนสั้น ปืนยาว ยิงต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันและกันอย่างชุลมุน ในการนี้จำเลยที่ 2 ใช้ปืนลูกซองพกยิงนายจอน นายโตถึงแก่ความตาย

จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษนายสมพงษ์จำเลยที่ 2 ปล่อยจำเลยที่ 1และจำเลยที่ 3

นายสมพงษ์จำเลยอุทธรณ์ว่ามิได้กระทำผิด

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

นายสมพงษ์จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า หลักฐานพยานโจทก์สอดคล้องเกี่ยวโยงกันชอบด้วยเหตุผลพยานของนายสมพงษ์จำเลยที่ว่าขณะเสียงปืนดัง นายสมพงษ์จำเลยกำลังยกอาหารเลี้ยงแขกอยู่บนเรือนนั้น ไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานโจทก์ได้ดังที่ศาลล่างได้ยกขึ้นวินิจฉัยไว้แล้ว

ฎีกาของนายสมพงษ์จำเลยในปัญหาข้อกฎหมายว่า พยานโจทก์เบิกความวันเกิดเหตุแตกต่างกับวันที่โจทก์กล่าวในฟ้อง ศาลต้องยกฟ้องนั้น ได้ความว่าโจทก์บรรยายฟ้องว่า เหตุเกิดเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2508 ซึ่งตรงกับวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 8 ในชั้นพิจารณานายอยู่จำเลยที่ 1 และนายน้อยพยานของนายสมพงษ์จำเลยผู้ฎีกาเบิกความรับว่า เหตุเกิดตรงกับวันที่โจทก์กล่าวในฟ้อง นายสมพงษ์ จำเลยผู้ฎีกาก็เบิกความรับว่าเหตุเกิดที่บ้านนายช่วง นางพุ่มซึ่งมีงานบวชนาค นายสมพงษ์จำเลยกับผู้ตายต่างไปที่บ้านงานและรับว่าเหตุเกิดตรงตามเวลาที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ เห็นได้ว่าการที่พยานโจทก์บางคนเบิกความถึงวันเกิดเหตุว่าเหตุเกิดวันขึ้น 3 ค่ำ เดือน 8 ผิดพลาดไปจากวันที่กล่าวในฟ้องนั้น อาจเนื่องจากจำผิดพลาดก็ได้ฎีกานายสมพงษ์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน