คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1646/2492

การที่จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลอุทธรณ์จำหน่ายฟ้องอุทธรณ์ของโจทก์เสียโดยทนายโจทก์ไม่มีอำนาจเรียงฟ้องอุทธรณ์ เพราะขาดต่อใบอนุญาตเป็นทนาย ศาลอุทธรณ์สั่งยกคำร้องจำเลยฎีกา ดังนี้ เป็นกรณีที่ศาลสั่งรับคำคู่ความตามมาตรา 18 ป.ม.วิ.แพ่ง ไม่เข้าอยู่ในบทบัญญัติแห่งมาตรา 227, หรือ 228 ซึ่งจะต้องอุทธรณ์ฎีกาก่อนที่จะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดคดีได้ กรณีต้องบังคับตามบทบัญญัติแห่งมาตรา 226 ซึ่งจำเลยยังฎีกาในขณะนี้มิได้

คดีนี้โจทก์ยื่นฟ้องอุทธรณ์เมื่อวันที่ ๒๘ มกราคม ๒๔๙๒ โดยพระไชยศาสตร์ทนายโจทก์เป็นผู้เรียงคำฟ้อง ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องว่าพระไชยศาสตร์มิได้ต่อใบอนุญาตทนายในปี ๒๔๙๒ ขอให้ศาลอุทธรณ์จำหน่ายอุทธรณ์ของโจทก์เสีย เพราะพระไชยศาสตร์ไม่มีอำนาจเป็นผู้เรียงฟ้องอุทธรณ์ เป็นการฝ่าฝืนต่อ พ.ร.บ.ทนายความ ๒๔๗๗ มาตรา ๖,๘ ศาลอุทธรณ์สั่งให้ยกคำร้องของจำเลยเสีย โดยเห็นว่าพระไชยศาสตร์ได้เรียงคำฟ้องอุทธรณ์ไว้ก่อน พ.ศ. ๒๔๙๒

จำเลยฎีกาว่าควรฟังว่าพระไชยศาสตร์ได้เรียงฟ้องอุทธรณ์ในปี พ.ศ. ๒๔๙๒

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาเช่นนี้เป็นกรณีที่ศาลได้สั่งรับคำคู่ความตามมาตรา ๑๘ ป.ม.วิ.แพ่ง ไม่เข้าอยู่ในบทบัญญัติแห่งมาตรา ๒๒๗,หรือ ๒๒๘ ซึ่งจะอุทธรณ์ฎีกาก่อนที่จะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดคดีได้กรณีต้องบังคับตามบทบัญญัติแห่งมาตรา ๒๒๖ ซึ่งจำเลยยังจะฎีกาในขณะนี้มิได้ จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย