คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1647/2492

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยทำร้าย ช.และส.ฝ่ายเดียวขอให้ลงโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249,256 ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นกรณีวิวาทต่อสู้กันถึงตาย ดังนี้ จะลงโทษจำเลยตามมาตรา 253 ไม่ได้ (อ้างฎีกาที่ 1232/2481,และฎีกาที่ 740/2482)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลย 9 คนสมคบกันใช้มีด ขวานและไม้ตะบองเป็นศาสตราวุธ ฟันแทง และตีทำร้ายร่างกายนายชื่นบาดเจ็บสาหัสโดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย นายชื่นได้ถึงแก่ความตาย เพราะพิษบาดแผลนั้นและจำเลยสมคบกันฟันและแทง และตีนายสินมีบาดเจ็บสาหัสอีกด้วยขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 256, 63, 72 จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าเป็นกรณีวิวาททำให้คนตาย แต่ไม่ปรากฏชัดว่าจำเลยคนใดทำร้ายอย่างใดบ้าง พิพากษาจำคุกจำเลยคนละ 2 ปีตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 253 เพิ่มโทษนายขนจำเลยคงจำคุก 2 ปี 8 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลยพ้นข้อหา

อัยการโจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยทำร้ายนายชื่นนายสินฝ่ายเดียว ขอให้ลงโทษตามมาตรา 249, 256 ข้อเท็จจริงได้ความว่าเป็นกรณีวิวาทต่อสู้กันถึงตาย ศาลจะลงโทษตามมาตรา 253 ไม่ได้

พิพากษายืน