คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 165/2503

ในคดีหาว่าข่มขืนกระทำชำเราโจทก์ไม่สามารถจะได้ตัวผู้เสียหายและมารดาผู้เสียหายมาเบิกความคงมีแต่คำให้การชั้นสอบสวนที่ให้การว่า จำเลยข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายและมีพนักงานสอบสวนมาเบิกความประกอบกับมีคำเบิกความของผู้ใหญ่บ้านผู้รับแจ้งความจากมารดาผู้เสียหายว่าจำเลยกับพวกได้ฉุดคร่าผู้เสียหายไปดังนี้ ศาลจะรับฟังพยานหลักฐานดังกล่าวมาลงโทษจำเลยไม่ได้ ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 95(2)เพราะคำให้การชั้นสอบสวนจะรับฟังประกอบได้ ก็แต่เพียงว่าผู้เสียหายและมารดาให้การไว้ในชั้นสอบสวนเช่นนั้นจริงแต่ความจริงจะเป็นอย่างไรแน่ในชั้นศาล โจทก์จะต้องมีพยานมาเบิกความว่า จำเลยได้กระทำผิดจริง เมื่อชั้นศาลโจทก์ไม่มีพยานมาแสดงว่าจำเลยได้ข่มขืนชำเราผู้เสียหาย เช่นนี้ เพียงคำชั้นสอบสวนก็ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง

คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานข่มขืนกระทำชำเราตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276

จำเลยให้การว่า นางสาวลำพองผู้เสียหายสมัครใจร่วมประเวณีกับจำเลยไม่ได้บังคับขู่เข็ญ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 4 ปี ตามมาตรา 276

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ไม่สามารถจะได้ตัวผู้เสียหายและมารดาผู้เสียหายมาเบิกความเป็นพยาน คงมีคำให้การชั้นสอบสวนของคนทั้งสองและมีพนักงานสอบสวนเบิกความประกอบว่า ผู้เสียหายและมารดาผู้เสียหายให้การไว้เช่นนั้น กับมีผู้ใหญ่บ้านเบิกความประกอบว่า มารดาผู้เสียหายได้ไปแจ้งความในคืนเกิดเหตุว่าจำเลยได้ฉุดคร่าผู้เสียหายไป ศาลจะรับฟังหลักฐานพยานโจทก์ดังกล่าวมาลงโทษจำเลยไม่ได้ ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 95(2) เพราะแม้คำให้การชั้นสอบสวนของผู้เสียหายกับมารดาผู้เสียหายจะรับฟังเป็นพยานเอกสารประกอบได้ก็ฟังแต่เพียงว่า บุคคลทั้งสองได้ให้การไว้ในชั้นสอบสวนเช่นนั้นจริง แต่ความจริงจะเป็นอย่างไรแน่ในชั้นศาล โจทก์จะต้องมีพยานมา เบิกความว่า จำเลยได้กระทำผิดจริง เมื่อชั้นศาลโจทก์ไม่มีพยานมาแสดงว่าจำเลยได้ข่มขืนชำเราผู้เสียหาย เช่นนี้ เพียงคำชั้นสอบสวนก็ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง

พิพากษายืน