คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1657/2493

เก็บสร้อยคอ ซึ่งจำเลยก็น่าจะรู้ว่าเป็นของที่เจ้าของเพิ่งทำตกที่ถนน และเจ้าของก็ยังอยู่ในบริเวณนั้น ถ้าไม่หยิบเอาไปเสียเจ้าของก็คงหาพบ เช่นนี้ ถือว่าความยึดถือของเจ้าของทรัพย์ยังไม่ขาดพ้นไป ผู้เก็บเอาไปต้องผิดฐานลักทรัพย์

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจร

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยมีความผิดฐานลักทรัพย์ พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 288

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยเก็บสร้อยสายนี้จากถนน มิใช่เอาไปจากตัวเด็ก แต่ตามรูปเรื่องเห็นได้ว่า จำเลยน่าจะรู้ว่า สร้อยนี้เป็นของเด็กหญิงน้อยเพิ่งทำตก เพราะเมื่อจำเลยหยิบ เด็กหญิงน้อยก็ยังยืนอยู่ใกล้ ๆ ที่นั่นเอง ถ้าจำเลยไม่หยิบเอาไปเสีย นางรั้งผู้ไปกับเด็กหญิงน้อยก็คงหาพบ รูปคดีดังนี้ต้องฟังว่า ความยึดถือของเจ้าทรัพย์ยังไม่ขาดพ้นไป จำเลยจึงต้องมีความผิดตามที่ศาลอุทธรณ์พิพากษามา ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

จึงพิพากษายืน