คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 166/2475

ที่ดิน.ละเมิด.บุกรุก แผนที่หลังโฉนดเป็นหลักสันนิษฐานเบื้องต้นถึงเขตต์แดนกรรมสิทธิ์เมื่อไม่ปรากฏการปกครองเป็นอย่างอื่น ต้องถือ เขตต์ตามแผนที่หลังโฉนด พ.ร.บ. ฎีกาอุทธรณ์แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2469 ม.8 คดีเกี่ยวกับคนในบังคับอังกฤษคู่ความจะฎีกาได้ฉะเพาะปัญหากฎหมาย

ทางพิจารณาได้ความว่าโจทก์จำเลยมีที่ดินติดต่อกัน ตามแผนที่หลังโฉนดปรากฏเขตต์ที่ของจำเลยจดถึงกำแพงศึกของโจทก์

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยรุกเข้าไปในที่ของโจทก์และทำให้ตึกเสียหาย ให้จำเลยรื้อและเว้นที่ว่างไว้ และใช้ค่าเสียหาย

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า เนื้อที่ซึ่งศาลเดิมให้จำเลยเว้นว่างไว้นั้น เป็นที่ดินของจำเลยตามแผนที่หลังโฉนด และไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้ปกครองที่รายนี้มากออกไป จึงพิพากษากลับสัตย์ศาลเดิมในข้อนี้ คงยืนแต่ฉะเพาะข้อเสียหาย

โจทก์ฎีกา เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า ศาลอุทธรณ์ยกเอาแผนที่หลังโฉนดมาตัดสินคดี และหยิบยกคำพะยานซึ่งไม่ปรากฎในสำนวนขึ้นวินิจฉัย

ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้ฎีกาได้แต่ฉะเพาะข้อกฎหมายและศาลฎีกาจำต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมาตามพะยานหลักฐานที่ปรากฎในสำนวนว่าโจทก์มีเขตต์อยู่เพียงกำแพงตึกเดิมเมื่อทำแผนที่หลังโฉนดของโจทก์ฎีกาดจทก์จึงเป็นการเถียงข้อเท็จจริง ไม่มีข้อกฎหมายดังโจทก์อ้าง ให้ยกเสีย