คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 166/2496

บุตรว่า มารดาเป็นคนไม่มีศีลธรรมยกที่ดินให้แล้วกลับไม่ให้ซ้ำยังขับไล่ไม่ให้มารดาอยู่ร่วมบ้าน ไม่ปรากฏว่ามารดามีทรัพย์สมบัติอะไรเหลืออยู่มารดาต้องไปอาศัยบุตรคนอื่นซึ่งยากจนกว่าบุตรคนแรกส่วนบุตรคนแรกนั้นยังสามารถอุปการะให้สิ่งของแก่มารดาได้ แต่ก็ปฏิเสธเสีย ไม่ยอมให้อุปการะแก่มารดาดังนี้คดีต้องด้วย ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 531 มารดามีสิทธิเรียกทรัพย์ที่ให้คืนได้

คดีนี้ โจทก์ได้ยกที่ดินพิพาทให้แก่จำเลยผู้เป็นบุตร แล้วจำเลยประพฤติเนรคุณ โจทก์จึงฟ้องเรียกที่ดินคืน

จำเลยต่อสู้ว่า เป็นที่ดินที่จำเลยกับสามีก่อนสร้างขึ้นเอง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยคืนนาพิพาทแก่โจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ยกที่พิพาทให้แก่จำเลยจริงส่วนข้อโต้เถียงที่ว่าจำเลยได้ด่าว่าหมิ่นประมาทโจทก์อย่างร้ายแรงหรือไม่นั้น คำพยานฟังได้ว่า จำเลยได้ว่าโจทก์เป็นคนไม่มีศีลธรรมยกที่ดินให้จำเลยแล้วกลับไม่ให้ ซ้ำจำเลยยังขับไล่ไม่ให้โจทก์อยู่ร่วมบ้าน ไม่ปรากฏว่าโจทก์มีทรัพย์สมบัติอะไรเหลืออยู่ โจทก์ต้องไปอาศัยบุตรคนอื่น ซึ่งยากจนกว่าจำเลย จำเลยยังสามารถอุปการะให้สิ่งของจำเลยแก่โจทก์ได้ แต่จำเลยก็ปฏิเสธเสีย ไม่ยอมให้อุปการะแก่โจทก์เช่นนี้ คดีต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 531 โจทก์เรียกทรัพย์ที่ให้คือนาพิพาทคืนได้

คงพิพากษายืน