Law3S - ระบบค้นหาและคลังข้อมูลคำพิพากษาศาลฎีกา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 166/2496

แหล่งที่มา: กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

บุตรว่า มารดาเป็นคนไม่มีศีลธรรมยกที่ดินให้แล้วกลับไม่ให้ ซ้ำยังขับไล่ไม่ให้มารดาอยู่ร่วมบ้านไม่ปรากฎว่า

มารดามีทรัพย์สมบัติอะไรเหลืออยู่ มารดาต้องไปอาศัยบุตรคนอื่นซึ่งยากจนกว่าบุตรคนแรก ส่วนบุตรคนแรกนั้น

ยังสามารถอุปการะให้สิ่งของแก่มารดาได้ แต่ก็ปฏิเสธเสีย ไม่ยอมให้อุปการะแก่มารดา ดังนี้ คดีต้องด้วย ป.ม.แพ่งฯ

มาตรา 531 มารดามีสิทธเรียกทรัพย์ที่ให้คืนได้.

คดีนี้ โจทก์ได้ยกที่ดินพิพาทให้แก่จำเลยผู้เป็นบุตร แล้วจำเลยประพฤติเนรคุณ โจทก์จึงฟ้องเรียกที่ดินคืน

จำเลยต่อสู้ว่า เป็นที่ดินที่จะลยกับสามีร่วมกันสร้างขึ้นเอง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยคืนนาพิพาทแก่โจทก์.

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ยกที่พิพาทให้แก่จำเลยจริง ส่วนข้อโต้เถียงที่ว่าจำเลยได้ด่าว่าหมิ่นประมาทโจทก์อย่าง

ร้ายแรงหรือไม่นั้น คำพยานฟังได้ว่า จำเลยได้ว่าโจทก์เป็นคนไม่มีศีลธรรม ยกที่ดินให้จำเลยแล้วกลับไม่ให้ ซ้ำจำเลย

ยังขับไล่ไม่ให้โจทก์อยู่ร่วมบ้าน ไม่ปรากฎว่าดจทก์มีทรัพย์สมบัติอะไรเหลืออยู่ โจทก์ต้องไปอาศัยบุตรคนอื่น ซึ่งยากจน

กว่าจำเลย จำเลยยังสามารถอุปการะให้สิ่งของจำเลยแก่โจทก์ได้ แต่จำเลยก็ปฏิเสธเสีย ไม่ยอมให้อุปการะแก่โจทก์เช่น

นี้ คดีต้องด้วย ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๕๓๑ โจทก์เรียกทรัพย์ที่ให้คือนาพิพาทคืนได้

คงพิพากษายืน.