คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1671/2493

โจทก์ให้จำเลยเช่าห้องโดยยินยอมให้จำเลยมีสิทธิให้เช่าช่วงต่อไปอีกได้ ผู้เช่าช่วงจึงไม่ใช่บริวารของผู้เช่า ฉะนั้นโจทก์จะฟ้องขอให้ขับไล่ผู้เช่าช่วงในฐานะเป็นบริวารของผู้เช่าไม่ได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่า ศาลพิพากษาขับไล่จำเลย คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์จึงขอให้ศาลสั่งบังคับขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้อง และว่า ผู้ร้องทั้งสองเป็นบริวารของจำเลย ศาลหมายเรียกผู้ร้องมา ผู้ร้องต่อสู้ว่าไม่ใช่บริวารของจำเลย

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้ว เห็นว่าจำเลยเช่าห้องมาจากโจทก์ผู้ร้องเช่าช่วงมาจากจำเลยอีกต่อหนึ่ง ฟังไม่ได้ว่า โจทก์ยินยอมให้เช่าช่วง จึงขับไล่ผู้ร้องออกจากห้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์รู้เห็นยินยอมให้เช่าช่วงจึงพิพากษากลับให้ยกคำสั่งที่ให้ขับไล่ผู้ร้องเสีย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พฤติการณ์ที่ได้ความ พึงเห็นได้ว่า ในการที่โจทก์ให้จำเลยเช่าช่วงนั้น โจทก์ได้ยินยอมให้จำเลยมีสิทธิให้เช่าช่วงต่อไปอีกได้ ฉะนั้นจะขอให้ขับไล่ผู้ร้องในฐานะเป็นบริวารของจำเลยไม่ได้

ศาลอุทธรณ์พิพากษามาชอบแล้ว พิพากษายืน