คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1672/2511

ในคดีที่ผู้ร้องร้องขอให้บิดาของผู้ร้องเป็นคนสาบสูญตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 64. และมีผู้คัดค้านเข้ามาในคดี. เมื่อพยานหลักฐานของผู้ร้องและผู้คัดค้านไม่มีใครทราบแน่ว่า บิดาผู้ร้องเป็นตายร้ายดีอย่างไร. แต่เมื่อฟังได้ว่าบิดาผู้ร้องไปจากภูมิลำเนาได้ 20 ปีเศษแล้ว โดยไม่กลับมาอีกเลย. กรณีจึงต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 64 ในอันที่จะมีคำสั่งให้บิดาผู้ร้องเป็นคนสาบสูญได้.

ผู้ร้องร้องขอให้นายคล้ายบิดาผู้ร้องเป็นคนสาบสูญ ผู้คัดค้านได้ยื่นคำคัดค้าน ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้นายคล้ายเป็นคนสาบสูญ ผู้คัดค้านอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ผู้คัดค้านฎีกาว่า ควรฟังว่านายคล้ายมีชีวิตอยู่ หรือควรฟังว่าตายแล้ว ศาลฎีกาเห็นว่า ทั้งพยานหลักฐานของผู้ร้องและผู้คัดค้านไม่มีใครทราบแน่ว่านายคล้ายเป็นตายร้ายดีอย่างไร ฉะนั้นเมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่า นายคล้ายไปจากภูมิลำเนาได้ 20 ปีเศษแล้วโดยไม่เคยกลับมาอีกเลย กรณีจึงต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 64 ในอันที่จะมีคำสั่งให้นายคล้ายเป็นคนสาบสูญได้ พิพากษายืน.