สัญชาติจีน เคยได้รับใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวจึงขาดจากสัญชาติไทยจำเลยบังอาจไม่มีใบสำคัญประจำตัวทั้งมิได้ขอต่อนายทะเบียน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติสัญชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2496 มาตรา 5พระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ. 2493 มาตรา 4, 5, 7, 8, 20พระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2495 มาตรา 4
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความแล้ว พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมิใช่บุคคลที่ได้รับใบสำคัญตามกฎหมายซึ่งจะต้องขาดสัญชาติไทย ไม่ใช่คนต่างด้าว ไม่ต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยเป็นคนไทยไม่มีหน้าที่ต้องไปขอรับใบสำคัญประจำตัวหากได้รับมากเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมายไม่มีหน้าที่ต้องต่ออายุหนังสือสำคัญ หากว่า จำเลยจะต้องขาดสัญชาติไทยไปตามพระราชบัญญัติสัญชาติ พ.ศ. 2496 มาตรา 16 ทวิ ก็เป็นผิดตาม มาตรา 8 พระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ. 2493 แต่โจทก์ฟ้องเกิน1 ปี คดีจึงขาดอายุความแล้ว พิพากษายืน