คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 168/2479

จำเลยเอาความเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงาน หาว่าโจทก์กระทำผิดทางอาญาเจ้าพนักงานจึงจับโจทก์ไปกักขังเพื่อไต่สวนดังนี้มีผิดตาม ม.158 แต่ไม่มีผิดตาม ม.270 อ้างฎีกาที่ 916,917/2467

ได้ความว่าจำเลยนำความซึ่งรู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานว่า ส.ลักรถจักรยานของจำเลยไป เจ้าพนักงานหลงเชื่อจึงไปจับตัว ส.มากักขังไว้เพื่อทำการไต่สวน

ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๑๕๘ กะทงเดียว อ้างฎีกาที่ ๙๑๖,๙๑๗/๒๔๖๗

โจทก์ฎีกาว่า จำเลยควรมีผิดตามมาตรา ๒๗๐ ด้วย อ้างฎีกาที่ ๕๘๒/๒๔๗๗

ศาลฎีกาเห็นว่า รูปคดีมีข้อเท็จจริงตรงกับฎีกาที่ ๙๑๖-๙๑๗/๒๔๖๗ ซึ่งวินิจฉัยว่ามีความผิดตามมาตรา ๑๕๘ กะทงเดียว จำเลยจึงไม่ควรมีความผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพตามมาตรา ๒๗๐ ฎีกาที่โจทก์อ้างเป็นเรื่องบอกให้เจ้าพนักงานจับโจทก์โดยไม่มีมูลรูปคดีไม่ตรงกัน จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์