คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 168/2486

โจทฟ้องขอให้ลงโทสจำเลยตามมาตรา 300 แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา 254 เมื่อโจทบันยายฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บก็ลงโทษได้

เคยต้องโทสถานวิ่งราวทรัพย์แล้วมาทำผิดถานทำร้ายร่างกายภายไน 3 ปี เพิ่มโทสตามมาตรา 73 ไม่ได้

โจทฟ้องขอให้ลงโทสจำเลยตามกดหมายลักสนะอาญามาตรา ๓๐๐,๗๓

จำเลยให้การปติเสธ

สาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าหลักถานโจทไนเรื่องชิงทรัพย์ยังเปนที่สงสัย ส่วนบาดแผลของผู้เสียหายไม่ถึงบาดเจ็บ พิพากสายกฟ้อง

โจทอุธรน์ สาลอุทธรน์พิพากสายืนไนข้อหาถานชิงทรัพย์ ส่วนไนเรื่องทำร้ายร่างกาย พิพากสาว่าจำเลยผิดตามมาตรา ๒๕๔ จำคุก ๑ เดือน เพิ่มโทสตามมาตรา ๗๒ เปนจำคุก ๑ เดือน ๑๐ วัน

โจทดีกา ขอไห้เพิ่มโทสตามมาตรา ๗๓ จำเลยดีกาขอไห้ยกฟ้อง

สาลดีกาเห็นพ้องด้วยสาลอุธรน์ไนเรื่องบาดแผลที่จำเลยชกต่อยผู้เสียหายว่ามีเหตุผลพอไห้ฟังว่าถึงบาดเจ็บแล้ว แม้โจทจะมิได้อ้างมาตรา ๒๕๔ สาลก็ลงโทสได้ตามมาตรา ๑๕๒ ประมวนวิธีพิจารนาความอาญา เพราะโจทได้บันยายฟ้องแล้วว่าจำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บ

ส่วนที่โจทขอไห้เพิ่มโทสตามมาตรา ๗๓ นั้น ได้ความว่าโทสครั้งแรกเปนโทสถานวิ่งราว แต่โทสครั้งนี้เปนการประทุสร้ายแก่ร่างกายต่างถานกัน จะยกมาตรา ๗๓ มาปรับไม่ได้ พิพากสายืน