คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1682/2493

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี และกำหนดโทษกักกันไม่เกิน 5 ปีจำเลยจะฎีกาขอให้ลดหรืองดโทษกักกันอันเป็นเรื่องเกี่ยวแก่ดุลพินิจของศาล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงนั้นไม่ได้ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 3 ปีตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256(6), 257 เพิ่มโทษตามมาตรา 72 อีก 1 ใน 3 เป็น 4 ปี พ้นโทษแล้วส่งไปกักกันตามพระราชบัญญัติกักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย พ.ศ. 2479 มาตรา 4, 8, 9 อีก 3 ปี ส่วนจำเลยที่ 2 พิพากษายกฟ้อง

จำเลยที่ 1 ผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 1 ฎีกา ขอความกรุณาให้งดและลดโทษกักกัน

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีเรื่องนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี และกำหนดโทษกักกันก็ไม่เกิน 5 ปี จำเลยจะฎีกาขอให้ลดโทษกักกัน อันเป็นเรื่องเกี่ยวแก่ดุลยพินิจของศาล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงนั้นไม่ได้ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย