โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2492 จำเลยทั้ง 2 ได้ซื้อเชื่อจักรเย็บผ้ายี่ห้อ"ซิงเกอร์" ของสาขาบริษัทจักรเย็บผ้าซิงเกอร์ปัตตานีจากโจทก์ ซึ่งเป็นผู้จัดการสาขา 4 คัน ราคา 8,550 บาท สัญญาจะใช้เงินเสร็จภายในวันที่ 14 มิถุนายน 2492 ครั้นครบกำหนดไปทวงถามกลับปฏิเสธ จึงขอให้ใช้เงิน 8,550 บาท แก่โจทก์
จำเลยต่อสู้ว่า ไม่ได้ซื้อเชื่อดังฟ้อง และสู้ว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์กล่าวข้อความชัดเจนว่า จักรทั้ง 4 คันนี้เป็นของบริษัทจักรเย็บผ้าซิงเกอร์ หาใช่ของโจทก์เองไม่โจทก์มีฐานะเพียงหัวหน้าพนักงานผู้จัดการขายจักรของสาขาบริษัทจักรเย็บผ้าซิงเกอร์ปัตตานีและได้ขายจักรไปแทนบริษัทเท่านั้น ซึ่งเท่ากับลูกจ้างในร้านขายของคนหนึ่ง จึงไม่มีสิทธิที่จะฟ้องร้องคดี ผิดสัญญาอันเป็นเรื่องของบริษัทในนามของตนเองได้ การที่โจทก์จะต้องรับผิดชดใช้ราคาจักรให้แก่บริษัทในเมื่อเรียกร้องเอาจากจำเลยไม่ได้นั้น เป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับบริษัทไม่ทำให้โจทก์มีสิทธิฟ้องร้องในนามของตนเองได้
จึงพิพากษายืน