คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1687/2523

การที่จำเลยอาศัยอยู่ในบ้านพิพาทเป็นการอยู่โดยโจทก์อนุญาตให้อยู่เป็นบุคคลสิทธิ มิใช่อยู่โดยมีสิทธิอาศัยตามกฎหมาย เมื่อไม่กำหนด เวลาให้อาศัยไว้แล้ว เมื่อโจทก์ไม่ประสงค์ให้จำเลยอยู่ในบ้านเมื่อใด จำเลยจะต้องออกจากบ้านพิพาทไปทันที โดยโจทก์ไม่จำต้องบอกกล่าวล่วงหน้า โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องขับไล่ จำเลยออกจากบ้านพิพาทก่อนกำหนดเวลาที่แจ้งให้ออกได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับบริวารได้มาขออาศัยอยู่ที่เรือนของโจทก์ โจทก์ไม่ประสงค์ให้จำเลยกับบริวารอาศัยต่อไป ขอให้ขับไล่จำเลยกับบริวารออกจากเรือนของโจทก์

จำเลยให้การว่า จำเลยเช่าบ้านจากโจทก์โดยเสียเงินเปล่า ๑๘,๐๐๐ บาท เสียค่าเช่าเดือนละ ๖๐๐ บาท หากโจทก์จะบอกเลิกการเช่าจะต้องบอกกล่าวให้จำเลยทราบล่วงหน้า จึงมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลย โจทก์ให้จำเลยทำสัญญาอาศัยเพื่ออำพรางสัญญาเช่า โจทก์ให้จำเลยมีสิทธิอยู่ในเรือนอีก ๓ เดือน โจทก์ฟ้องก่อนกำหนดเวลาดังกล่าวเป็นการไม่ชอบ

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่ จำเลยกับบริวารออกจากบ้านพิพาทและห้ามเกี่ยวข้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยอาศัยอยู่ในบ้านพิพาทของโจทก์ โจทก์แจ้งให้จำเลยออกจากบ้านพิพาทโดยให้อยู่ ถึงวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๒๒ ตามเอกสารหมาย ล.๑ แต่โจทก์ฟ้องคดีวันที่ ๑ มีนาคม ก่อนถึงกำหนดเวลาที่โจทก์อนุญาตให้อยู่เป็นบุคคลสิทธิ มิใช่อยู่โดยมีสิทธิอาศัยตามกฎหมาย เมื่อไม่กำหนดเวลาให้อาศัยไว้และเมื่อโจทก์ไม่ประสงค์ให้จำเลยอยู่ในบ้านเมื่อใด จำเลยจะต้องออกจากบ้านพิพาทไปทันที โดยโจทก์ไม่จำต้องบอกกล่าวล่วงหน้า โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องขับไล่ ออกจากบ้านพิพาทก่อนกำหนดเวลาที่ให้ไว้ตามเอกสารหมาย ล.๑ ได้ พิพากษายืน