คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 169-170/2488

ผู้ได้รับอนุญาตขนสุราจ้างคนอื่นขนสุราไป คนรับจ้างเอาสุรากินเสียบ้างสุราจึงขาดจำนวนไป โดยผู้รับอนุญาตมิได้สมคบแพะและมิได้พยายามหลีกเลี่ยงไม่เสียภาษีดังนี้ ผู้ได้รับอนุญาตไม่มีความผิดตาม ม.45 และจะริบสุราไม่ได้.

ข้อเท็จจริงได้ความว่า นายอานได้รับอนุญาตให้ขนสุราจากตำบลในเมืองไปตำบลผึ้งหลวง แล้วนายอานจ้างนายเสงขนสุราไป ๒๐๐ ลิตร์ นายเสงได้ขนสุราไปตำบลห้วยหวายคนละตำบลกับใบขน แต่ไม่ได้ความว่านายอานสมคบด้วย อนึ่งนายเสงเอาสุราที่ขนไปนั้นเสีย ๑๐ ลิตร์ สุราจึงขาดจำนวนไป

ศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษนายเสงฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต ส่วนนายอานไม่มีผิดให้ยกฟ้องศาลชั้นต้นริบสุราแต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่านายอานไม่ได้ทำผิด จึงไม่ริบสุรา

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายอานและริบสุรา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน ม.๔๕ นั้น ถ้าสุราขาดจำนวนเพราะแตกเพราะรั่ว เจ้าของก็ไม่มีความผิด คดีนี้มีบุคคลที่ ๓ เอาสุราที่นายอานให้ขนไปกินเสีย สุราจึงขาดจำนวน ไม่ใช่สุราขาดจำนวนไปโดยไม่มีข้อแก้ตัวหรือขาดเพราะเหตุจำเลยพยายามจะหลีกเลี่ยงไม่เสียภาษี เจตนารมย์ของกฎหมายคงไม่ประสงค์เอาโทษในเรื่องเช่นนี้ นายอานจึงไม่มีผิด และจะริบสุราของกลางไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์