โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๓,๙๐,๑๔๑ และประมวลกฎหมายที่ดิน มาตรา ๖๗,๑๐๙ โดยบรรยายฟ้องว่า จำเลยทั้ง ๓ สมคบกันถอนหลักไม้แก่นอันเป็นเครื่องหมายเขตที่ดินซึ่งเจ้าพนักงานที่ดินได้ทำไว้ในการปฏิบัติการตามหน้าที่ตามคำสั่งศาลเพื่อเป็นหลักฐานในการทำแผนที่พิพาทในคดีแพ่งแดงที่ ๗๔/๒๕๐๐ ของศาลจังหวัดสมุทรสาคร โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานที่ดิน เป็นเหตุให้โจทก์และเจ้าพนักงานที่ดินเสียหายโดยรักษาหรือกำหนดหลักเขตตามแผนที่ไม่ได้
ศาชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ประมวลกฎหมายที่ดินมาตรา ๖๗ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๔๑ เป็นเรื่องซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่หรือเจ้าพนักงานได้ปฏิบัติการไปตามหน้าที่ แต่คดีเรื่องนี้พนักงานที่ดินซึ่งไปทำแผนที่พิพาทเป็นแต่บุคคลที่ศาลขอร้องให้ไปทำแผนที่ในฐานผู้ชำนาญหรือมีความรู้ในทางนี้ มิใช่พนักงานเจ้าหน้าที่ดังที่กล่าวไว้ในมาตรา ๑ แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน เพราะพนักงานเจ้าหน้าที่ดังกล่าวแล้วหมายถึง เจ้าพนักงานซึ่งเป็นผู้ปฏิบัติการตามประมวลกฎหมาย ฉะนั้น พนักงานที่ดินผู้ไปทำแผนที่พิพาท มิได้ปฏิบัติในหน้าที่ตามประมวลกฎหมายที่ดิน จึงไม่ใช่พนักงานเจ้าหน้าที่ตามมาตรา ๖๗ แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน และก็ไม่ใช่เจ้าพนักงานของศาลหรือเจ้าพนักงานผู้มีอำนาจปฏิบัติการตามหน้าที่เพื่อเป็นหลักฐานในการยึดอายัดหรือรักษาสิ่งใด ๆ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๑๔๑ การกระทำของจำเลยยังไม่เป็นผิดตามฟ้อง พิพากษายืน