คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 170/2494

ในกรณีที่จำเลยฆ่ากระบือโดยไม่ได้รับอนุญาต อันเป็นผิดตาม พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ นั้นอัยการมีอำนาจขอให้ศาลสั่งจ่ายสินบลแก่ผู้แจ้งความรับสินบลนำจับมาในฟ้องได้ และเป็นหน้าที่ของศาลจะต้องสั่งแบ่งค่าปรับให้เป็นส่วนค่าสินบลนำจับไว้ตามมาตรา 3 ตอนท้าย แห่ง พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ ( ฉบับที่3 ) พ.ศ. 2490

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยฆ่ากระบือ ๑ ตัวไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานและเสียอากรตามอัตราในกฎหมายขอให้ลงโทษ และขอให้ศาลสั่งจ่ายสินบลแก่ผู้แจ้งความรับสินบลนำจับตามกฎหมาย

จำเลยรับสารภาพ และรับว่าผู้มีประสงค์สินบลนำจับแจ้งความนำตำรวจมาจับจำเลย

ศาลแขวงพระนครใต้แลศาลอุทธรณ์เห็นพ้องต้องกันว่า ไม่มีกฎหมายให้อำนาจอัยการโจทก์ขอให้ศาลสั่งจ่ายหรือขอค่าสินบลให้แก่ผู้นำจับ ให้ยกคำขอของโจทก์ที่ขอให้ศาลสั่งจ่ายค่าสินบลนำจับของโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนประชุมปรึกษาตามพ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๓ ตอนท้ายบัญญัติว่า " เงินค่าปรับนั้น ให้คิดเป็นค่าสินบลแก่ผู้นำจับ ๓ ส่วนใน ๕ ส่วน " ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าตามความหมายของมาตรา ๓ ตอนท้ายเป็นหน้าที่ของศาลจะต้องสั่งแบ่งค่าปรับให้เป็นค่าสินบลนำจับไว้ฉะนั้นโจทก์จึงขอมาในฟ้องได้ ถ้าศาลพิพากษาปรับเป็นจำเลยโดยไม่แบ่งค่าปรับสินบลนำจับไว้ ก็จะไม่มีเงินที่ไหนมาจ่ายเป็นค่าสินบลนำจับตามความมุ่งหมายของมาตรา ๓ ตอนท้ายจึงพิพากษาแก้ ให้แบ่งค่าปรับออกเป็นสินบลนำจับเสีย ๓ ใน ๕ ส่วน เพื่อจ่ายแก่ผู้แจ้งความรับสินบลนำจับ